Rozpoczęcie kolejnego roku edukacji to wyzwanie dla rodziców oraz dzieci, a szczególnie najmłodszych z niedosłuchem, którzy boją się niekorzystnej oceny rówieśników. Z tego powodu rodzice powinni przyjrzeć się samopoczuciu wychowanka noszącego aparat i wyeliminować główne problemy przez rozmowę. Ale to nie wszystko.
Przygotowanie profilaktyczne
Szkoła to dość hałaśliwe środowisko, a dziecko musi rozumieć własne ograniczenia i unikać ekspozycji na szkodliwe dźwięki. Rodzice odpowiadają za wypracowanie pewnej normy zachowania nie tylko w domu, ale przede wszystkim w codziennej komunikacji dziecka z towarzyszami zabawy. O niedosłuchu warto również powiadomić kadrę nauczycielską, która podejmie szybkie działania w razie wystąpienia kryzysu.
Wybór szkoły
Dzieci z niedosłuchem najczęściej nie wybierają szkół specjalnych, tylko normalne placówki edukacyjne. Nowoczesne aparaty słuchowe umożliwiają sprawną komunikację, eliminację szumów. Są też niemal niewidoczne dla otoczenia. Najmłodsi z wadą słuchu wykorzystujący aparat nie powinni czuć się gorzej, dlatego zwykła szkoła to bardzo dobre rozwiązanie. Socjalizacja to duża przewaga w późniejszym życiu.
Dywersyfikacja w ramach integracji dziecka z rówieśnikami
Opóźnienia w rozwoju społeczno-emocjonalnym można wyeliminować niemal całkowicie przez zastosowanie odpowiednich technologii wzmacniających i właśnie eliminujących szumy, ale również dzięki zajęciom integracyjnym. Szkoła to nie powinno być jedyne miejsce integracji dla dziecka z niedosłuchem, bo nawet po wystąpieniu kryzysowych sytuacji z rówieśnikami warto mieć inne odniesienie, do innej grupy. Dziecka nie należy również wprowadzać do zamkniętej struktury zachowań i zmuszać do bezwzględnego słuchania wytycznych dorosłych, również nauczycieli. Dziecko z niedosłuchem ma prawo do zabawy i przestrzegania reguł obowiązujących wszystkich w grupie.
Nie należy faworyzować, ale zachowywać się właściwie w stosunku do wady
Faworyzowanie chorych dzieci ingeruje w naturalne zachowania najmłodszych, a może nawet prowadzić do wykluczenia, o czym mówi wiele badań i raportów pedagogicznych. Dziecko musi wiedzieć, jak wyjaśnić własny problem w prostych słowach i jak udoskonalić kontakt. W przypadku wykrycia niskiego poziomu odporności psychicznej dziecku należy zaproponować zajęcia uzupełniające z psychologiem, dodatkowe zabawy i aktywności redukujące stres. Nauczyciele również muszą przestrzegać właściwych norm komunikacji z dzieckiem niedosłyszącym, a to wymaga porozumienia rodziców z placówką edukacyjną.
Niedosłuch to schorzenie utrudniające komunikację dziecka z rówieśnikami, ale przy zastosowaniu odpowiedniego podejścia nie powinno ono napotykać większych trudności, by odnaleźć się w rzeczywistości szkolnej. Wystarczy najczęściej dobry aparat słuchowy i przekazanie odpowiednich wzorców dziecku, jeszcze zanim trafi do systemu nauczania masowego.